Papa is je komen troosten

Met mijn knieën opgetrokken en mijn handen in mijn haar, barst ik in tranen uit....

Ik weet het niet meer, ik ben wanhopig, machteloos, verdrietig en moe, goddomme wat ben ik moe!

Boven mij hoor ik het gehuil van de kleine man, onophoudelijk, hysterisch.
Troosten helpt niet en als ik je uit bed haal om te wiegen, begin je met me te worstelen om op de grond te komen. Jij wil naar beneden!

Gefrustreerd leg ik je terug in bed, maar in mijn bed aangekomen, kan ik het gehuil niet langer verdragen, ga naar beneden en daar zit ik dan...

Met mijn knieën opgetrokken en mijn handen in mijn haar en laat de tranen langs mijn wangen glijden...

Dan is het stil....
Papa is je komen troosten.