Daar zit ie dan...
Op de grond, benen wijd, eigenwijs om zich heen te kijken
Geen mama in zicht...
Mama verstopt zich achter de bosjes en kijkt
door een opening in de bladeren wat hij doet.
Er lopen mensen langs hem heen, die verbaasd kijken naar dat jongentje wat eigenwijs wijdbeens op de grond zit. Dan kijken ze om zich heen.
Is het jongentje alleen?
Het kan hem niets schelen, hij blijft zitten waar hij zit!
Hij was nog niet bereid de winkel te verlaten, hij was nog niet uitgekeken en daar dient rekening mee gehouden te worden!
Dus zit hij op de grond, voor de winkel, wijdbeens eigenwijs te kijken.
Hij tuurt om zich heen. Geen mama in zicht. En ook geen teken op zijn gezicht dat het hem wat uitmaakt dat zijn mama is weggegaan.
Mama kijkt om het hoekje van de bosjes naar dat eigenwijze ventje en moet lachen.
Daar zit hij dan, ijzersterk willetje en geen angst!
Dan ziet hij dat mama's hoofd achter de bosjes vandaan is gekomen...
Zijn gezicht licht op, hij begint hard te lachen, krabbelt overeind en rent lachend naar mama toe. Mama gaat door de knieën en omhelst het jongentje lachend.
Samen lopen ze naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten