Je wilt je kind beschermen. Je weet dat je dit niet altijd kunt, je weet dat je los moet laten, maar dat kan ik niet.
Hij zal vallen en zelf leren opstaan. Hij zal harder worden en voor zichzelf opkomen. Hij zal groeien, zijn eigen mening vormen.
Ik weet het.
Maar wat doe ik in de tussentijd?
Tot in hoever kan ik hem nog beschermen tegen de jongen op het schoolplein die hem op de grond duwt als de juf niet kijkt, of gemeen tegen hem is terwijl hij het in al zijn naïveteit niet door heeft.
Moet ik wat zeggen? Mag ik wat zeggen?
Waar is de grens?
Ik wil niets doen waardoor hij misschien gepest zal worden of kinderen niet meer met hem willen spelen.
Deze kleuterjaren vallen me zwaarder dan mijn eigen. En mijn kleine man.... Die gaat lekker elke dag in al zijn onschuld naar school. Hij zal vallen en opstaan. En ik, ik sta op een afstandje toe te kijken of ik hem misschien een handje moet helpen.
Verzonden vanaf mijn draadloze BlackBerry®-toestel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten