Bijna elke dag kijk ik wel een keer naar mijn kereltje met verwondering, verbazing, trots.
Ruim 2 jaar geleden, is dat kindje uit mijn buik gekomen... Uh... Nou niet echt, maar laten we het in godsnaam daar maar op houden!
Dagelijks komen er nieuwe woordjes bij, hele zinnen,vragen, het gaat zo snel!
Sinds kort is het mannetje blijkbaar lang genoeg om de afstandbediening of de telefoon van de kast te pakken. Ook erg handig als je er zelf even geen zin in hebt :P
Ineens tellen we tot 14, uh van wie heb je dat???
Het mannetje telt met zijn handen voor de ogen, alsof hij verstoppertje gaat spelen, roept klaar af, als hij klaar staat om weer eens met zijn jeep of tractor door de kamer te sjesen en vertelt over "dola in oelwoud" (dora ging naar het oerwoud).
En ook erg leuk: "sloepje, magh ut?" ( snoepje, mag het?)
Hij wordt zo groootttt!!! Wat een wonder....
Om die ontwikkeling te zien, mee te maken en aan bij te dragen.
Een stukje van mij, een stukje van vriendlief, 9 maand bloedbanen en voedingsstoffen delen in een knusse omgeving en daar is het! Het wonder dat een baby heet.
Mensen noemen een bloedtranende Maria beeld een wonder of iemand die na een bezoek aan een seminar van een healer ineens weer kan lopen, maar zien niet de wonderen die gewoon altijd al naast ons lopen, voor ons lopen of in ons huis wonen.
Dat zijn de wonderen van onze wereld, wauwww....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten