Vandaag was het zover. Mijn kleine man mocht een ochtend naar school.
Ik lig er niet wakker van, ben niet zenuwachtig. Ik ben blij.
Want mijn kleine man heeft er zin in en hij is er aan toe.
Ook vind hij dat hij al kan gaan voetballen, want als hij 4 is, dan is hij groot. En als je groot bent mag je voetballen.
De leeftijd mag hij dan wel mee hebben, maar dat is hem niet af te zien. Hij groeit amper en zijn schoenmaat is al 2 jaar hetzelfde. Maat 25.
Een voetbalschoen in maat 25....
Niet te krijgen! Ik zoek me een ongeluk en vrees dat we toch voor een grotere maat moeten gaan met dubbele sokken of iets dergelijks.
En dan word de kleine man ook nog eens grote broer! Allemaal praktisch in dezelfde maand. Wat een veranderingen in zijn wereld. Hij word groot. Maar zijn voeten groeien niet mee....
Verzonden vanaf mijn draadloze BlackBerry®-toestel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten