De aankondiging van ons manneke (01-12-2007)

Ik wist het. Mama wist het... Je hebt jezelf aangekondigd...

Ik wist, ik voelde, dat ik zwanger was. Het moest wel zo zijn, het kon niet anders. Hoewel niet gepland, heb jij ons toch uitgekozen.

Toen het maandelijkse ongemak zich leek aan te kondigen, was ik erg teleurgesteld. De kans was toch al erg klein dat ik zwanger zou zijn, maar erg voorzichtig waren we nou ook weer niet...

Maar het gevoel bleef.

In de weken daarvoor voelde ik regelmatig tintelingen rond mijn lippen, als ik alleen 's avonds in de auto reed en als ik in de spiegel keek, leken mijn mondhoeken omhoog te krullen en te lachen. Alsof er iemand bij me was, die me liefkoosde en wilde laten lachen. Ik denk dat jij dat was, mijn manneke, je liet me lachen, zoals je me nu laat lachen. Jij hebt ons uitgekozen.

Voor de zekerheid wilde ik een zwangerschapstest doen. Ik moest het zeker weten. Samen zitten Vriend en ik op de rand van de badkuip naar de test te kijken. Als je heel heel goed kijkt en in een bepaalde hoek, zie je dan een streep...? Het is onduidelijk, het geeft geen uitsluitsel. Morgen is het koopzondag in het nabij gelegen dorp, op pad om een tweede test te kopen. Straten afstruinen naar winkels, een drogist, apotheek, wat dan ook? Koopzondag is hier niet echt koopzondag, online shoppen is de oplossing....

Maandagavond, kom laat thuis, tests waren al met de post gekomen! Vriend had niets gezegd, zodat ik niet op hete kolen zou zitten de hele avond. Ik ren naar boven en probeer te mikken op het stokje... En daar zit ik dan.... Te wachten op de rand van de badkuip....

Ik wist het, ik voelde het, ik ben zwanger!!!
Jij hebt je aangekondigd.